ابوذر ابراهیمی ترکمان همچنین گفت: مینورسکی در ۶ فوریه ۱۸۷۷(1293شمسی) در شهر کوچک کُرچه‌وا (Korcheva) در نزدیکی مسکو چشم به جهان گشود. از سال ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۰ در دانشگاه مسکو به تحصیل حقوق و سپس مشغول آموختن زبان‌های شرقی در انستیتوی لازارف شد. در ۱۹۰۳ به خدمت وزارت امور خارجه روسیه درآمد و از ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ در کنسولگری روسیه در تبریز و یک سال نیز در تاشکند خدمت کرد. در سال های 1911 تا 1914 نماینده روسیه در کمیسیون مرزی ایران وعثمانی(از آرارات تا خلیج فارس) بود و در جریان انقلاب ۱۹۱۷ روسیه را ترک کرد. از سال ۱۹۲۳ به تدریس زبان فارسی در مدرسه زبان‌های شرقی پاریس پرداخت. پس از آن، از ۱۹۳۲ به تدریس زبان و ادبیات فارسی و تاریخ ایران در مدرسه زبان‌های شرقی لندن(SOAS) و در سال ۱۹۳۷ استاد زبان فارسی در دانشگاه لندن شد. در سال ۱۹۴۴ بازنشسته شد و از آن پس در دانشگاه کمبریج به تدریس تاریخ ایران پرداخت. مینورسکی در ۲۵ مارس ۱۹۶۶ (5 فرورین 1345 شمسی)در کمبریج درگذشت که بنا به تصمیم همسرش (تاتیانا مینورسکی) در مسکو به خاک سپرده شد.

آثار پژوهشی  از تنوع کم نظیری در حوزه­های ایران­شناسی، کردشناسی، قفقازشناسی، فرق اسلامی و تصحیح نسخ خطی برخوردار است. وی در مدت شش دهه فعالیت علمی، بیش از دویست مقاله علمی (در دائره ­المعارف اسلام و مجلات دیگر)، و حدود پانزده کتاب به رشته تحریر درآورد و نسخ خطی فارسی، عربی و کردی زیادی تصحیح و منتشر نمود.

رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران- مسکو

از سایت میراث مکتوب

ولادیمیر مینورسکی