گفتم : خوب خسته شدم دیگه …
گفت : * لا تقنطوا من رحمة الله *
” از رحمت من نا امید نشو . ” (زمر/۵۳)
گفتم : انگار منو فراموش کردی ؟
گفت : * فاذ کرونی اذکرکم *
” منو یاد کن تا تو رو یاد کنم.” (بقرة/۱۵۲)
گفتم : تا کی باید صبر کرد؟
گفت : * و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبآ *
” تو چه می دونی ! شاید موعدش نزدیک باشه ” (احزاب/۶۳)
گفتم : تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره! تا اونموقع چکار کنم؟
گفت : *و اتبع ما یوحی الیک واصبرحتی یحکم الله *
” کارهایی رو که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خودم حکم کنم. (یونس/۱۰۹)
ناخواسته گفتم : الهی و ربی من لیغیرک
گفت : * الیس الله بکاف عبده *
” من هم برای تو کافی ام ” (زمر/۳۶)
گفتم : تو خدایی و صبور ! من بنده ات هستم و ظرف صبرم کوچیکه … یک اشاره کنی تمومه!
گفت : *عسی ان تحبوا شیئآ وهو شرّ لکم *
” شاید چیزی که تو دوست داری به صلاحت نباشه! ” (بقرة/۲۱۶)
گفتم : خدایا بعضی ها خیلی طعنه می زنن !!
گفتی : * و ذر الّذین اتّخذوا دینهم و لعباً و لهواً و غرّتهمُ الحیاةُ الدّنیا …. *.
” رها کن کسانی را که دینشون را به مسخره و بازیچه گرفته ان و زندگی دنیا اون ها را فریب داده ” (۷۰/انعام)